Αναρρίχηση είναι η δραστηριότητα εκείνη κατά την οποία ανεβαίνουμε σε βράχο, χιόνι ή πάγο με μεγάλη κλίση και για την προώθηση είναι αναγκαία η χρήση ποδιών και χεριών. Η δυσκολία μιας αναρριχητικής διαδρομής εξαρτάται από την κλίση του πεδίου, την ποιότητά του, αλλά κυρίως από το πλήθος και το μέγεθος των πιασιμάτων και των πατημάτων. Κατά την ανάβαση μπορεί να χρησιμοποιείται σχοινί που ασφαλίζεται σε ενδιάμεσες ασφάλειες (μόνιμες ή προσωρινές) με στόχο την προστασία από πτώση, αλλά μπορεί και να μην χρησιμοποιείται οπότε μια ενδεχόμενη πτώση θα οδηγήσει σε τραυματισμό ή θάνατο. Η συνήθης ομάδα αναρρίχησης αποτελείται από δυο άτομα, τους «σχοινοσυντρόφους».
Ελεύθερη αναρρίχηση
Η αναρρίχηση θεωρείται ελεύθερη όταν η προώθηση γίνεται μόνο με τα φυσικά πατήματα και πιασίματα του βράχου. Η χρήση του σχοινιού και του υπόλοιπου εξοπλισμού περιορίζεται μόνο στην ασφάλεια του αναρριχητή σε περίπτωση πτώσης. Στην ελεύθερη αναρρίχηση οι κίνδυνοι τραυματισμού είναι αυξημένοι και οφείλονται κυρίως σε λάθη του αναρριχητή.
Αθλητική αναρρίχηση
Η αναρρίχηση θεωρείται αθλητική όταν για την ασφάλιση του αναρριχητή χρησιμοποιούνται μόνιμες ενδιάμεσες ασφάλειες, που έχουν προτοποθετηθεί, χωρίς να απαιτείται η τοποθέτηση από αυτόν προσωρινών ασφαλειών. Οι μόνιμες δηλαδή ασφάλειες είναι αρκετές για να του προσφέρουν προστασία από τραυματισμό, σε οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής και αν συμβεί μια πτώση. Θεωρείται η ασφαλέστερη μέθοδος αναρρίχησης, γι αυτό οι αναρριχητές που επιδίδονται σ' αυτήν πετυχαίνουν το μέγιστο της απόδοσής τους.
Μοναχική αναρρίχηση
Η αναρρίχηση θεωρείται μοναχική όταν ο αναρριχητής σκαρφαλώνει μόνο με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς την βοήθεια ενός σχοινοσυντρόφου ο οποίος θα τον ασφαλίζει και θα τον ξεκουράζει σε κάποια τμήματα της διαδρομής. Η μοναχική αναρρίχηση μπορεί να γίνεται με χρήση ή χωρίς χρήση ασφαλιστικών μέσων και θεωρείται εξαιρετικά επίπονη και επικίνδυνη δραστηριότητα.
Αναρριχητικές διαδρομές
Οι αναρριχητικές διαδρομές είναι ολοκληρωμένες κάθετες διαδρομές πάνω στον βράχο που έχουν αρχή και τέλος, χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένα περάσματα, μπορεί να έχουν σταθερές ασφάλειες ή σημεία για τοποθέτηση αφαιρούμενων ασφαλειών και απαιτούν συγκεκριμένα υλικά για την ανάβασή τους. Μια διαδρομή «ανοίγεται» από τους πρώτους που την σκαρφαλώνουν, οι οποίοι δημοσιεύουν το γεγονός με σκίτσο της γραμμής, περιγραφή της και φωτογραφία. Οι επόμενοι που την σκαρφαλώνουν κάνουν την «πρώτη επανάληψη», ενώ όλοι οι υπόλοιποι κάνουν μιαν απλή «επανάληψη». Ανάλογα με την τεχνική που χρησιμοποιήθηκε κατά το άνοιγμα της διαδρομής, αυτή χαρακτηρίζεται ως «διαδρομή βράχου», «χειμερινή διαδρομή», «διαδρομή πάγου», «αθλητική διαδρομή», κλπ. Για το άνοιγμα και την επανάληψη μιας διαδρομής, επικρατούν συγκεκριμένοι άγραφοι κανόνες μεταξύ των αναρριχητών, οι οποίοι ενδέχεται να είναι διαφορετικοί για κάθε αναρριχητικό πεδίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου