10. ΠΑΡ-ΑΛΟΓΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ….

3. ΣΤΕΦΑΝ

Στους καταπράσινους λόφους έβρεχε από το πρωί, οι λιγοστοί κτηνοτρόφοι είχαν ανάψει φωτιά στην καλύβα και κοίταζαν το χόρτο να μεγαλώνει, τα σκυλιά χουζούρευαν δίπλα στ’ αφεντικά τους  και καστανόμαυρα άλογα τίναζαν την βροχή από τη χαίτη τους.

Ο Στεφαν τους πλησίασε, και τους χαιρέτησε μ΄ένα νεύμα, ανασηκώθηκαν και τον κάλεσαν να καθίσει μαζί τους,  τον κέρασαν τσιγάρο και φρέσκο καφέ.  Αμίλητος, κάθισε κοντά τους με το κεφάλι κατεβασμένο δεν μπορούσε τα χνώτα του κόσμου… ούτε των παλιών του φίλων πια, ήπιε τον καφέ του, τους χαιρέτησε και έφυγε μες τη βροχή.

Oι  άντρες τον κοίταζαν που έφευγε σιωπηλοί πριν το θάνατο της γυναίκας του ήταν ο πρώτος στην παρέα ο καλύτερος φίλος από το βράδυ εκείνο δεν μίλησε σε κανέναν μόνο στο άλογο του μιλάει τον σέβονταν και τον φοβόταν κιόλα, κανείς δεν ρώτησε τίποτα και η αστυνομία είπε ότι ήταν ατύχημα.

Πριν μερικά χρόνια ….είχε φέρει την όμορφη γυναίκα του εδώ στο κτήμα το γλέντι είχε κρατήσει μέρες και μέρες, όλοι είχαν χαρεί γι’ αυτόν τον μοναχικό άντρα

Ο Στέφαν σηκωνόταν πριν φέξει, στ ακροδάχτυλα να μην ξυπνήσει την νεράιδα του όπως την έλεγε και έφευγε για το κτήμα, με τη σκληρή του δουλειά είχε γίνει αγνώριστο, το κοπάδι του πλήθαινε, και τα άλογα του ήταν ονομαστά σε όλη την περιοχή.

Δεν τον ένοιαζε η κούραση, μόνο να μη λείψει τίποτα στη γυναίκα του, ήταν από την πόλη και δεν είχε συνηθίσει τη σκληρή ζωή της επαρχίας…. δεν την άφηνε να κάνει τίποτα…… …γυναίκες ερχόταν από το χωριό για τις δουλειές του σπιτιού….. το μόνο που ήθελε ήταν να τον αγαπάει …. τίποτα άλλο….

Στη γιορτή της της χάρισε το πιο όμορφο άλογο, μια λευκή πανέμορφη φοράδα, έδωσε μια περιουσία γι αυτήν, αλλά δεν τον ένοιαζε, για τη γυναίκα του μόνο το καλύτερο.

Το βράδυ είχαν γιορτή και ήρθαν όλοι να ευχηθούν και να θαυμάσουν τη Νεφέλη, μόνο η γυναίκα του δεν έδωσε σημασία, θα προτιμούσε κάποιο ακριβό στολίδι ή φόρεμα όχι ένα άλογο, δεν είχε σκοπό να ζήσει όλη τη ζωή της στην επαρχία.

Την άλλη μέρα ο Στεφαν προσέλαβε έναν εκπαιδευτή, για τη γυναίκα του. Αυτός με τόση δουλειά που  είχε δεν μπορούσε να ασχοληθεί, τη φίλησε τρυφερά όπως πάντα  και έφυγε για το κτήμα του.

Ο νεαρός ήταν ένας τυχοδιώκτης περιπλανώμενος, από αυτούς που τριγυρνούν στα μπαρ για κανένα κέρασμα ή καμιά ευκαιριακή δουλειά, είχε καλές συστάσεις όμως από τα προηγούμενα αφεντικά του και πώς να μην είχε, όλες  βαριεστημένες κυρίες της επαρχίας που θελαν να σκοτώσουν την βαρετή  τους μέρα.

Από την αρχή κατάλαβε ότι η γυναίκα αυτή ήταν εύκολος στόχος, τη θάμπωσε με τα ξανθά του μαλλιά και τα γαλανά του μάτια και την αχνή βασκική προφορά του.

 Ήταν ξετρελλαμένη γι αυτόν, θα΄κανε τα πάντα,  του είπε ότι θα εγκαταλείψει τον Στεφαν για να ζήσουν μαζί μα δεν ήθελε για να μη την ξεβολέψει όπως έλεγε,  τι καλός που ήταν μαζί της, πόση διαφορά από τον άξεστο άντρα της?

Στην αρχή της ζητούσε μικροποσά  για τις αδελφές του όπως της έλεγε, όταν όμως τα στοιχήματα που έπαιζε ήταν πιο μεγάλα τότε έπρεπε να του δίνει πολλά και μαζεμένα.

Στην αρχή ο Στεφαν δεν έφερνε αντίρρηση. Γυναίκα είναι σκεπτόταν θέλει τα λούσα της και πόσο τρυφερή γινόταν μαζί του τότε, όταν όμως τα ποσά άρχισαν να μεγαλώνουν ανησύχησε, το μυαλό του δεν πήγε στο κακό, φοβήθηκε μόνο για τη γυναίκα του μήπως της συμβαίνει κάτι σοβαρό και δεν του το λέει.

Το ίδιο βράδυ της ζήτησε εξηγήσεις.

Στην αρχή του μιλούσε μπερδεμένα, μετά του είπε ότι έχει ένα πρόβλημα υγείας , και ότι χρειάζεται φάρμακα, δεν του τόπε για να μη τον στενοχωρήσει, ο Στεφαν έπεσε στα ποδια της κλαίγοντας και φωνάζοντας γιατί δεν του είπε τίποτα τόσο καιρό.  Θα την πήγαινε στο εξωτερικό στους καλύτερους.
Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν αγκαλιά μετά από πολύ καιρό, προφασιζόταν ότι ήταν κουρασμένη και αυτός δεν την πίεσε ποτέ.
Πήγαν μαζί στην τράπεζα και της έδωσε την επιταγή στο όνομα της, θα πήγαινε στο γιατρό μόνη της αυτή τη φορά, αλλά μετά του υποσχέθηκε να του τα πει όλα.
…έτρεξε όλο χαρά και προσμονή να τον βρει στο μικρό παραλιακό ξενοδοχείο που φιλοξενούσε τον ερώτά τους, χτύπησε δεν της άνοιξε κανείς, έβγαλε το αντικλείδι της και άνοιξε, τους είδε τότε αγκαλιά με την κοπέλα που δούλευε το βράδυ στο μπαρ.
Έφυγε τρέχοντας όλο θυμό
Την άλλη μέρα σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ήρθε για το καθιερωμένο μάθημα τους. Όταν απομακρύνθηκαν… της είπε να του δώσει τα λεφτά γιατί είχε τα γράμματά της και ο Στεφαν δε θα χαιρόταν ιδιαίτερα.  Σήκωσε τα χέρια της να τον χτυπήσει.
Την έσπρωξε με δύναμη και την έριξε κάτω.  Ακαριαίος θάνατος διέγνωσε ο ιατροδικαστής.
…η Νεφέλη γύρισε σπίτι μόνη της εκείνο το απόγευμα, ο Στεφαν άκουσε το χλιμίντρισμά της και τινάχτηκε επάνω,  έτρεξε μαζί της και τη βρήκε πρώτος μέσα στις παπαρούνες του λιβαδιού, από πάνω της ο νεαρός εκπαιδευτής έψαχνε τα πράγματα της. Το μυαλό του θόλωσε, τον χτύπησε άγρια, τότε αυτός έβγαλε σουγιά και του όρμησε. θα τον είχε πετύχει στην κοιλιά αν η Νεφέλη δεν πεταγόταν μπροστά και δεν τον χτυπούσε με δύναμη, το μαχαίρι τον χτύπησε στα πλευρά και έπεσε δίπλα της.
…. Ένα μήνα κράτησαν οι ανακρίσεις. Δε βρέθηκαν στοιχεία εναντίον του Στεφαν και τον άφησαν να γυρίσει στο κτήμα του που είχε  ερημώσει πια.
Άλλος άνθρωπος τώρα, σκληρός, ανελέητος,  μόνο με τη λευκή του φοράδα έδειχνε ανθρώπινος, δεν πήγαινε στο σπίτι πια, κοιμόταν στην καλύβα του στο λιβάδι, ήθελε δουλειά να ξανακάνει το κτήμα του από την αρχή μα θα΄βγαζε όλο το θυμό του εκεί  ηζωή του δεν είχε χώρο για αγάπη.
….η Νεφέλη καταλάβαινε το πόνο του και τα υπέροχα μάτια της δάκρυζαν.
Η αγνή της καρδιά πονούσε πολύ για τον υπέροχο αυτόν άντρα, τα ήξερε όλα για το πόσο άπιστη ήταν και ντρεπόταν και αυτήν που ήταν μάρτυρας όλων αυτών των ερωτικών συναντήσεων.
…τώρα όμως ήταν οι δυο τους, ένιωθε το βαρύ του χέρι στην πλάτη της κάθε βράδυ και ριγούσε από χαρά, τίποτα δε θα μπορούσε να τους χωρίσει.
Ο Στεφαν καμάρωνε την λευκή του φοράδα, τόση δύναμη, τόση ομορφιά και τόσο πιστή  την κοίταζε να τινάζει τη λευκή της χαίτη και γελούσε πικρά θα ήθελε κ αυτός να τον αγαπούν τόσο μα δεν ήταν τυχερό του.
...σεμια άλλη ζωή σκεπτόταν θα ξεκινούσα από την αρχή και θα τα΄κανα όλα διαφορετικά, τώρα περιμένω το θάνατο μόνο.
Η Νεφέλη τον κοίταζε ώρες πολλές όταν σκεπτόταν το βράδυ έφευγε και πήγαινε να μιλήσει με το φεγγάρι.
   Τα γαλάζια της μάτια έλαμπαν καιη καρδιά της χτυπούσε δυνατά από μια υπόσχεση.
 θα γίνει, αρκεί να το θέλεις.
 Θα γίνει, αρκεί να το αντέξεις.
 Θα γίνει, αρκεί να μη φοβηθείς

 RED